Het gaat goed met onze boomkikker!

Deze zomer heb ik er een nieuwe "natuurverslaving" bij, namelijk onze boomkikker. Het is enorm leuk om deze kleine wezentjes te zoeken in de braamstruiken, waar ze op een zonnige dag zitten te zonnebaden.
Volwassen exemplaren zijn al aandoenlijk klein, maar momenteel zitten er ook talrijke jonge kikkertjes met alle mogelijke tussenmaten in de struiken. Als je ze voorzichtig benadert blijven ze rustig zitten, vertrouwend op hun schutkleur. Zo is het mogelijk om hele mooie macro-opnames te maken.

De boomkikker is een typisch Limburgse soort. Vele mensen beseffen niet hoe bijzonder dit geweldig fotogenieke kikkertje is. Want een boomkikker is niet zomaar een kikker.
Vandaar even een stukje tekst dat ik op de website van Natuurpunt vond:

Buiten een kleine populatie van een tiental dieren, grenzend aan de duinen van de Zwinbosjes in Knokke-Heist, vinden we 97% van de totale populatie in de provincie Limburg. De grootste bolwerken, goed voor 900 roepende mannetjes, bevinden zich in het Vijvergebied Midden-Limburg in Zonhoven en Heusden-Zolder en in een smalle langgerekte strook van aaneengeschakelde natuurgebieden van Maaseik, over Kinrooi en Bree tot aan de Nederlandse grens. Daarnaast vinden we nog een relatief grote groep in het Maasdal in Maasmechelen en een kleine populatie in een smal natuurgebiedje gekneld tussen de huizen in Diepenbeek.

De boomkikker stelt heel hoge eisen aan zijn leefgebied. Hij brengt 90% van zijn tijd op land door en dit voornamelijk in overgangen van kruidige vegetaties, over struweel naar bos. Hier vind je ze vaak zonnend terug op braamstruiken en in pitrusvelden. Een optimaal landbiotoop is een mix met veel zonlicht, een hoge luchtvochtigheid, een relatief vochtige bodem, vegetatie met een windbrekende functie en een structuur die veel microhabitat levert. In een gebied waar dit kleine kikkertje goed gedijt, profiteren ook libellen, sprinkhanen, reptielen en een hele resem van zoogdieren, vogels en planten mee. Een gebied op maat is dus belangrijk voor de soort. Als voortplantingswateren verkiezen ze ondiepe, zonbeschenen, snel opwarmende en totaal visloze wateren. 

Het plotse succes van de boomkikker heeft voornamelijk te maken met een zeer gericht beheer waarbij voor amfibieën belangrijke waterpartijen in het najaar worden drooggezet om vis geen kans te geven in combinatie met het graven en schonen van vele tientallen nieuwe poelen en de aanleg van vele kilometers nieuwe houtkant, aangeplant met inheemse besdragende en dikwijls stekelige struiken zoals meidoorn, hondsroos en Gelderse roos in combinatie met een portie braam.

Maar het gaat dankzij de hulp van natuurverenigingen zeer goed met ons bijzonder Limburgs kikkertje. Ik maak me zelfs sterk dat ik ze tegenwoordig 's avonds en 's nachts op meerdere plaatsen hoor roepen, waar ze vorig jaar nog niet voorkwamen. De kikkertjes produceren dan ook een zeer karakteristiek, herkenbaar geluid. Mogelijk werd de verspreiding in juni geholpen door de overstromingen?

Hierbij een greep uit de talrijke foto's die ik vandaag, 13 augustus, van de boomkikkertjes kon maken. Ergens in Maaseik... De exacte locatie kan ik hier niet prijs geven, uit respect voor de natuur. Maar wie ze écht graag eens wil zien zal ze zeker en vast weten te vinden. Zo heb ik het ook moeten doen, en het moment waarop je je eerste boomkikker spot is daardoor des te memorabeler.
De kleinste kikkertjes waren niet groter dan de nagel van m'n pink, de volwassen exemplaren passen ongeveer in de opening tussen duim en vijvinger (met de toppen tegeneen).